Saba

Hallo mensen,

Nou afgelopen dinsdag was het dan zo ver een korte vakantie van één nacht.
We zouden om half 9 vertrekken met de winair een 20 persoons vliegtuigje.
Maar we zijn op de Antillen een daar was het dus “heel gewoon” dat de co-piloot zich een half uur versliep dus we hadden vertraging nooit gedacht dat dat met die kleine vliegtuigjes ook kon. Na een korte vliegtijd van ca. 20 min. boven zee landen we op de uiterste puntje van Saba. De kortste commerciële landingsbaan ter wereld!! Daarna gingen we met de taxi een echte Antilliaanse vrouw “Gloria” stijl naar boven tot de weg niet verder ging. Vandaat moesten wij nog 2 min. met onze koffers lopen tot het restaurant van de eco-lodge. Na een kennismaking brachten ze ons nog verder de berg op naar onze “luxe” lodge.
Het was wel even wennen aan onze nieuwe stekje. Na een korte gewenningsperiode gingen we de Mount Scenery beklimmen dit is een vulkaan die je kan beklimmen met 1064 “treden”.
Dit waren vaak onbegaanbare treden met zand en stenen en gaten in het pad.
Eenmaal aan de top was het uitzicht slecht, maar dat wisten we wel, want de top van Saba ligt vaak in de wolken. Maar het was zeker de moeite waard, de natuur was erg tropisch met vele aparte bloemen en planten. Het was er ook zeer vochtig. Eenmaal beneden gingen we ons douchen met heerlijk koud water, omdat er geen warm water was dus het douchen was kort. Het water moet opgewarmd worden door middel van de zon. Het water zit in een zwarte zak die je boven je hoofd hangt om te douchen dus zeer primitief. Vandaar ook eco-lodge, maar dat wisten we al een beetje. Tijdens de zware tocht hielden we ons voor ogen dat er vanavond een heerlijke Indische rijsttafel op ons stond te wachten bij het restaurant van de eco-lodge.
We lagen om 21:30 uur al achter de gebreide broek, want het was een indrukwekkende dag.

De volgende dag zijn we met de taxi die wat later kwam, omdat het net een boot kwam en het daar nog druk mee had, naar de Bottom de hoofdstad. Wat heel erg weinig voorstelt. Daar waren wij getuigen van het rijexamen van een paar Antillianen die daar hun rijexamen haalde. Wat dus echt helemaal niets voor stelt. Dat is letterlijk een rondje rond de kerk en wij stonden op het kerkplein te kijken hoe zij hun rijbewijs haalden. Al stotterend en pruttelend zijn ze geslaagd. Tijdens de nauwe bochten die ze maakten toeterende ze. Vandaar zijn we lopend met onze trollies stijl naar beneden gegaan ze zeiden dat het 10 min. lopen was, maar het vergeet het 10 min. met de auto, maar we kwamen een pick-up tegen die ons mee nam naar de boot waar we mee terug zouden gaan. We dachten ons daar wel te vermaken, maar dat viel heel erg tegen. Er was niets te doen. Maar gelukkig er kwam een taxi die ons weer mee terug nam naar boven via een stijle weg. Hij heeft ons nog vele leuke plekjes laten zien van het eiland a.o. het enige stand van Saba. Dit is een zwart lava stand, dus apart om te zien. Onderweg hebben we nog een paar leuke felle leguanen gezien.
We hebben gezellig nog even ergens gegeten bij een NLse jongeman die daar werkt voor een aantal jaar en straks ook weer begin Juli naar huis gaat. De taxichauffeur heeft ons daarna weer naar de haven gebracht en de chauffeur heeft ons veel vertelt over Saba. Hij was blij dat Saba een gemeente van NL wordt. De bootreis van 1,5 uur ging allemaal goed. Mijn moeder onze "water held" heeft zich zeer goed gehouden op het water, maar ging goed tekeer op het water. Het water sloeg over de boot heen achter op het dek waar wij stonden en ons goed vast moesten houden vanwege het stuiten op het water. En mijn ouders kletsnat waren en ik was binnen gaan staan in de deuropening en dus droog was. Hahaha. En wie kwamen we tegen op de boot…… de jongens die rijexamen gedaan hadden op Saba het rondje rond de kerk. Zij wonen op Sint Maarten en kunnen op Saba makkelijker hun examen halen. We zijn met het vliegtuig heen gegaan en met de boot terug dus dat zijn 2 verschillende plekken die een km. of 4 van elkaar vandaan liggen. Dus met onze trollies over de weg naar de doorgaande weg een km. verder op. Vanaf daar hebben we de dollarbusje gepakt naar het vliegveld waar onze auto stond. Het was half 6 dus file tijd (maar dat is het hier meestal wel) dat we wel van te voren wisten, want dan staat de brug open (geen smoes). Maar een uur later waren we dan eindelijk thuis op het kleine eiland Sint Maarten. Met 2 dagen hele leuke dagen achter de rug.

We hebben een paar dagen geen internet gehad dus vandaar dat het verlaat is.
De foto’s kunnen jullie dan weer vinden op www.picturetrail.com/lisettehoving

Groetjes van Lisette en mijn ouders